Nagroda Honorowa ZKP 2022
Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich, na posiedzeniu w dniu 11 maja 2022, przyznało tegoroczną Nagrodę Honorową Związku Kompozytorów Polskich za zasługi dla promocji muzyki polskiej
Jerzemu Maksymiukowi – za niestrudzoną, pełna pasji i zaangażowania pracę na rzecz muzyki polskiej
Uroczystość wręczenia Nagrody zaplanowana jest podczas 65. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w Sali Szymanowskiego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina przy ul. Okólnik 2.
JERZY MAKSYMIUK dyrygent, kompozytor i pianista, urodzony w Grodnie w 1936 roku.
Studiował kompozycję pod kierunkiem Piotra Perkowskiego (dyplom w 1962), fortepian – u Jerzego Lefelda (dyplom w 1964) oraz dyrygenturę w klasie Bogusława Madeya (dyplom w 1969) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Jest laureatem wielu konkursów muzycznych, m.in. zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy i I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Improwizatorskim w Katowicach (1962). Zdobywał również nagrody na konkursach kompozytorskich - im. Artura Malawskiego w Krakowie oraz im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach.
W latach 1970-72 był dyrygentem w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie na Małej Scenie zrealizował kilka prapremierowych spektakli, m.in. Małego Księcia Zbigniewa Bargielskiego, Julię i Romeo Bernadetty Matuszczak, Balety Polskie do muzyki Witolda Lutosławskiego oraz własny utwór Metafrazy (1971). W 1972 stanął na czele zespołu wyłonionego z Warszawskiej Opery Kameralnej, który pod nazwą Polska Orkiestra Kameralna zyskał międzynarodowy rozgłos.
W 1973 Maksymiuk podjął współpracę z Wielką orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, z którą odbył tournée m.in. po Stanach Zjednoczonych. W latach 1975-77 był jej pierwszym dyrygentem i kierownikiem artystycznym.
Sukcesy odniesione w 1977 podczas pierwszego tournée z Polską Orkiestrą Kameralną, zwłaszcza w Anglii, zaowocowały kontraktem na nagrania płytowe w firmie EMI i licznymi występami z orkiestrami brytyjskimi, m.in. z London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, English Chamber Orchestra, BBC Philharmonic Orchestra, Philharmonia Orchestra, Royal Liverpool Philharmonic Orchestra. W 1979 wystąpił z Polską Orkiestrą Kameralną w Carnegie Hall w Nowym Jorku, w 1981 odbył z nią kolejne wielkie tournée koncertowe po Japonii, Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i Niemczech.
Świetna kariera dyrygencka Jerzego Maksymiuka związana jest przede wszystkim z tą orkiestrą, którą – zdaniem krytyków – doprowadził na szczyty perfekcji wykonawczej. „Zindywidualizował brzmienie zespołu, zerwał z tradycyjnym frazowaniem, zrewolucjonizował dynamikę”. Zaszokował też szybkimi tempami na granicy możliwości wykonawczych. Wykonanie XVII-wiecznej kompozycji Tamburetta Adama Jarzębskiego przeszło do historii, podobnie jak i Sonat Rossiniego. Polska Orkiestra Kameralna zyskała sławę międzynarodową.
W roku 1983 Jerzy Maksymiuk został szefem BBC Scottish Symphony w Glasgow i kierował nią do 1993 roku doprowadzając tę orkiestrę go grona czołowych orkiestr angielskich W 1990 zadebiutował z orkiestrą na BBC PROMS w Royal Albert Hall w Londynie, łącznie wystąpił tam ponad dwadzieścia razy.
Z zespołem tym koncertował także w Polsce, m.in. dwukrotnie na Festiwalu Warszawska Jesień. Podjął też współpracę z English National Opera, z którą przygotował premiery Don Giovanniego Mozarta (w 1991) i Zemsty nietoperza Straussa (w 1993).
Jerzy Maksymiuk jest wybitnym promotorem muzyki współczesnej. Przez wiele lat był członkiem komisji repertuarowej festiwalu Warszawska Jesień. Z jego inicjatywy powstało wiele utworów dla Polskiej Orkiestry Kameralnej, a w czasie szefowania BBC SSO dbał, by każdy koncert tej orkiestry rozpoczynał współczesny utwór kompozytorów szkockich.
Jego działalność w Wielkiej Brytanii, wysoko ceniona przez krytykę, przyniosła mu tytuły: w 1990 – Doctor of Letters Strathclyde University w Glasgow, medal Elgar Society za krzewienie twórczości Edwarda Elgara i zaszczytny tytuł Laureate Conductor BBC Scottish Symphony Orchestra (1993).
Równolegle występował jako gościnny dyrygent takich orkiestr jak m.in. Israel Chamber orchestra, Los Angeles Chamber Orchestra, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra, Sydney Symphony Orchestra. W ostatnich latach koncertuje w kraju, m.in. z Sinfonią Varrsovią.
Nagrał ponad 100 płyt, m.in. dla EMI (13), Hyperionu, Naxosa. Wiele uhonorowanych zostało prestiżowymi nagrodami,m.in. Wiener Floeten Uhr za interpretacje Mozarta z POK (1982), Gramophone Award – dwukrotnie: za nagrania The Confession of Isobel Gowdie Jamesa Macmillana dla EMI (1993) oraz koncertów fortepianowych Nikołaja Medtnera (solista Nikolai Demidenko) dla Hyperionu (1995). W Polsce wielokrotnie jego nagrania zdobywały „Fryderyka”, m.in. album „Witold Lutosławski” nagrany z Sinfonią Varsovią, Januszem Olejniczakiem i Olgą Pasiecznik.
Maksymiuk jest też kompozytorem (muzyka symfoniczna, kompozycje kameralne, balet, pieśni, muzyka filmowa). Ostatnio napisane kompozycje to m.in. oratorium Arbor vitae (2003), cykl pieśni Czerwony księżyc (2004), Szepty i krzyk marzeń – utwór na wiolonczelę i orkiestrę kameralną (2005), Cztery kolory – koncert na dwoje skrzypiec i orkiestrę kameralną (2006), Vivaldi w Bostonie (2011) – utwór na orkiestrę barokową, Liście gdzieniegdzie spadające (2011) – utwór na orkiestrę kameralną, Lament serca, Kielcom in memoriam (2012) – na orkiestrę i głos żeński.
Jako kompozytor muzyki filmowej Jerzy Maksymiuk debiutował jeszcze jako student. Napisał muzykę do około 200 filmów dokumentalnych i fabularnych, m.in. Sanatorium pod klepsydrą w reżyserii Wojciecha Hasa. Ostatnim jego dokonaniem w tej dziedzinie jest stworzenie ścieżki dźwiękowej do niemego filmu Mania z udziałem Poli Negri (85 minut muzyki wykonywanej na żywo podczas pokazu).
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem Gloria Artis – Zasłużony Kulturze. Szczyci się także Super Wiktorem. Białystok przyznał mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta.